Nazywana tańcem miłości lub tańcem namiętności. Wchodzi w skład dziesięciu tańców towarzyskich.
Rumba rozliczana jest na "raz, dwa, trzy, cztery". Rozliczenie tempa
kroku podstawowego to wolny, szybki, szybki. Trzymanie podobnie jak w
innych tańcach latynoamerykańskich może być otwarte (za jedną rękę) lub
zamknięte (obiema rękoma). Ciężar ciała musi być stale utrzymywany nad
palcami stóp. Chodzenie w tym tańcu odbywa się na nogach
przeprostowanych.
Partnerka w rumbie kusi i wymyka się, partner zaś prezentuje swą
wybrankę i pozornie podejmuje jej grę, ale tak naprawdę to on prowadzi.
Rumbę na turniejach tańca tańczy się jako trzecią z pięciu tańców
latynoamerykańskich.
Rumbę towarzyską rozliczać możemy w dwóch rytmach: wspomnianym już raz, dwa, trzy, cztery czyli w rytmie square, ale także w rytmie cubana (cztery, raz, dwa, trzy).
Rumba to taniec, wymagający dobrej koordynacji ruchów i znakomitej
kondycji fizycznej. Ale o tym tańcu nie decyduje jedynie technika,
której można się nauczyć, ale zaangażowanie w taniec, zmysłowość.
"Bohaterką" tego tańca jest kobieta, emanująca erotyzmem, który przenika
każdy jej ruch, to na niej skupia się nasza uwaga. Rumba to
przepełniony erotyzmem miłosny taniec, pełen zmysłowych gestów i
wężowych ruchów całego ciała. Dobrze zatańczona rumba to wręcz
mini przedstawienie teatralne. Używając wszystkich swoich wdzięków
tancerka uwodzi mężczyznę, to patrzy mu w oczy, to znowu udaje, że go
nie widzi, wzrokiem szuka innego, aby wzbudzić zazdrość partnera,
zniewolić go i całkowicie nad nim zapanować. Kobieta, która tańczy
rumbę, jest odważna i zmysłowa - i to właśnie powinien podkreślać strój.
W rumbie istnieją trzy style:
- columbia – szybka rumba, którą tańczy mężczyzna. Składa się z ruchów akrobatycznych zapożyczonych z tańców takich jak "íremes" czy "diablito cubano", tańczonych przy akompaniamencie rytmu wybijanego przez bęben quinto. Chociaż La Columbia praktykuje się na Kubie, nie przeniosła się ona na pozostałe wyspy karaibskie.
- guaguancó – najważniejszy ze stylów rumby. Charakteryzuje się częścią śpiewaną, w której jest opisywane jakieś wydarzenie lub jedna z postaci z danej społeczności. Taniec jaki towarzyszy temu stylowi Rumby to gra, w której partnerzy zalotnie starają się wzbudzić w sobie wzajemne zainteresowanie, a zarazem nie pozwalają zbliżyć się za bardzo do siebie. Mężczyzna próbuje w tym tańcu "zaszczepić" ("vacunar") kobietę, wykonując odpowiednie ruchy biodrami, przy czym kobieta usiłuje się zakryć, aby uniknąć "zaszczepienia" ("vacunao").
- yambú (czyt. jambu) – wolna rumba, gdzie tancerze robią ruchy charakterystyczne dla starszych ludzi. Tutaj, w odróżnieniu od guaguancó nie znajdziemy ruchów biodrami mającego na celu "zaszczepienia" tancerki. W yambú w części śpiewanej często się wstawia zwrot "en el yambú no se vacuna" – "w yambú się nie 'zaszczepia'", żeby zaznaczyć formę w jakiej powinno się tańczyć ten styl. Obecnie yambú praktykuje się tylko wśród profesjonalnych grup tanecznych na Kubie.
